De kracht van de ontmoeting

In gesprek met Armijn van Roon, oprichter van Buddy to Buddy.

Door een toevallige ontmoeting komen Armijn en zijn vriendin Willemijn in contact met Maryam, een jonge, slimme en ambitieuze vrouw uit Iran die veel hulp krijgt van professionals en vrijwilligers die haar ondersteunen. Ze is blij met de hulp, maar voelt ook een sterk gemis: Ze woont al vijf jaar in Nederland en heeft het gevoel dat ze op een eiland leeft. Maryam leert namelijk geen Nederlanders kennen zonder dat het om een hulprelatie gaat, op één uitzondering na: Een oudere man waarmee zij in de supermarkt aan de praat raakt, komt haar vanaf dat moment iedere week in het AZC opzoeken. Gewoon om samen thee te drinken en te kletsen. Ze zien elkaar eens per week, maar deze ontmoeting geeft Maryam energie voor zeven dagen.

Een onderwerp dat in bijna alle Maaksessies terugkwam, is de behoefte aan en het gemis van een gevoel van verbondenheid. Nieuwkomers hebben behoefte aan gelijkwaardige en duurzame relaties met Nederlanders. Die zijn zo belangrijk en tegelijkertijd zo ongrijpbaar. De nieuwe Inburgeringswet biedt ruimte om aandacht te besteden aan het sociale aspect van integreren. Veel gemeenten willen hier graag iets mee doen, maar weten niet goed hoe ze zo’n traject kunnen vormgeven en op welke manier ze de impact kunnen meten. Wij gingen in gesprek met Armijn van Roon, oprichter van Buddy to Buddy, om op deze vragen antwoord te krijgen.

Waarom de intervisiesessies?

Het is belangrijk om stil te staan bij de manier waarop de buddy’s het contact ervaren. Een voorbeeld hiervan is dat een Nederlandse buddy dacht dat haar Eritrese buddy weinig zin had om elkaar te zien. Hij ondernam volgens haar weinig actie om af te spreken. In Eritrea wordt initiatief nemen in de regel niet beloond, je moet volgzaam zijn. In Nederland wordt het juist op prijs gesteld als je jezelf proactief opstelt. Bij heel veel buddy-koppels lijkt het contact dan stroef te verlopen. Tijdens een intervisiesessie kunnen we dit bespreken. En juist dit is zo belangrijk: Waar in het dagelijks leven het contact dan misschien zou stoppen, wordt er nu over gepraat en ontstaat er wederzijds begrip voor verschillen.

En hoe ziet het contact er verder uit?

De buddy’s ontmoeten elkaar minimaal twee uur per week voor de duur van vier maanden. Ze kunnen zelf bepalen wat ze willen gaan doen. Ze kunnen bijvoorbeeld gaan voetballen, wandelen, naar de film of het theater, of samen gaan eten.

En na die vier maanden?

Dan hebben ze ons niet meer nodig. Of er is een klik en er ontstaat een vriendschap, of er is geen klik, maar ze hebben wel een leuke tijd gehad. Het blijft mensenwerk, je kunt het niet forceren. Je ziet vaak dat er ook kruisverbanden ontstaan. We starten met een grote groep van nieuwkomers en Nederlanders die elkaar regelmatig ontmoeten bij activiteiten, intervisiesessies en op feesten. Er ontstaat een community. Het kan ook zijn dat je met je eigen buddy geen klik hebt, maar andere mensen ontmoet met wie je die klik wel ervaart.

Wat is de betekenis van jullie concept in het licht van de nieuwe wet?

Als je als gemeente wil dat mensen inburgeren, is het belangrijk dat je ruimte maakt voor sociaal contact en het faciliteren daarvan. Als je dit niet doet, doe je tekort aan de bedoeling van de inburgering. In de nieuwe wet Inburgering is een sociale paragraaf opgenomen. Als je dit als gemeente serieus wil oppakken, dan kun je met onze uitgangspunten aan de slag. Dit maakt het duurzaamste verschil. Als je je als nieuwkomer sociaal verbonden voelt met de lokale gemeenschap werkt dit op alle onderdelen van de nieuwe wet Inburgering door. Je leert sneller de Nederlandse taal, je vindt makkelijker werk en je weet je weg sneller te vinden. Je hebt als nieuwkomer minder ondersteuning nodig vanuit de gemeente en andere maatschappelijke organisaties.

Wat is jullie grootste uitdaging voor komend jaar?

Allereerst is het belangrijk om voldoende middelen te vinden. Een gedegen traject kost geld. Wij zien dat ook mensen zich aanmelden die al tien jaar in Nederland wonen. Ook zij mogen meedoen. Dus ook voor oudkomers moeten we iets organiseren. Echter, hiervoor krijgen we vanuit gemeenten geen geld, dus moeten we op zoek naar aanvullende financiering.

Verder willen we graag in gesprek met gemeenten die serieus van plan zijn om werk te maken van de sociale paragraaf van de nieuwe wet Inburgering. Het is belangrijk dat gemeenten inzien dat het gaat om een gedegen aanpak, dus niet af en toe wat activiteiten organiseren in een buurthuis. Dan laat je echt een kans liggen.

Dus bij deze een oproep aan alle gemeenten: Wil je dit ook lokaal georganiseerd hebben in jouw gemeente, maak dan gebruik van de aanpak van Buddy to Buddy. Wij ondersteunen het opzetten van het traject en zodra het loopt, trekken wij ons terug. We kunnen samen hele mooie dingen doen.