We zien regelmatig dat een duidelijk plan met perspectief ontbreekt. Nieuwkomers weten dan niet wat van hen wordt verwacht door de gemeente. Sinds corona is er soms weinig of geen contact met de klantmanager.
Werkgelegenheid en participatie op de arbeidsmarkt biedt allereerst de mogelijkheid om ervaring op te doen op een nieuwe arbeidsmarkt en de mogelijkheid om financieel onafhankelijk te zijn. (Vrijwilligers)werk ondersteunt daarnaast bij het opdoen van sociale contacten en het oefenen van taal- en communicatieve vaardigheden. Daarmee is werk een sleutelfactor voor integratie.
We zien regelmatig dat een duidelijk plan met perspectief ontbreekt. Nieuwkomers weten dan niet wat van hen wordt verwacht door de gemeente. Sinds corona is er soms weinig of geen contact met de klantmanager.
De boodschap die mensen horen gaat over ‘realistisch zijn’ over hun mogelijkheden. Op de korte termijn klopt deze boodschap, maar nieuwkomers hebben ook behoefte aan toekomstperspectief. Een van de moeilijkere dingen lijkt te zijn om nieuwkomers echt een goed inzicht te geven in hun lange termijn perspectief in Nederland. Hoe kan deze baan voor jou een eerste stap zijn in een langere route?
Er worden hiervoor verschillende redenen genoemd: “Op afstand vind ik het moeilijker om te weten wat iemand kan en wil. […] Dit wordt versterkt bij een taalbarrière”, “Veel nieuwkomers zonder opleiding starten in de horeca. Door de maatregelen tegen het coronavirus is alles gesloten. […] Ik vind het lastig om dan iets anders te vinden voor mensen uit mijn caseload” en “Ik heb weinig contact met de jobhunters tijdens de coronaperiode. Zij zoeken altijd naar kansen voor mensen uit mijn caseload.”
Nieuwkomers hebben als grootste hindernis dat ze niet in Nederland zijn opgeleid, maar hebben allerlei competenties en ervaringen die bij een even diverse pool aan werkgevers passen. We signaleren regelmatig spanningsveld tussen de werkpraktijk van de consulent (mensen zo snel mogelijk naar werk begeleiden) en de behoefte van nieuwkomers. In zulke situaties is de toeleiding naar werk vaak niet constructief.
Met een perspectief van gebrek focust iemand op dingen die mensen nog niet ‘goed genoeg’ zouden kunnen, zoals de beheersing van de Nederlandse taal. Een perspectief van kansen, daarentegen, legt de nadruk op wat mensen met zich mee brengen: op hun werkervingen in eigen land, ambities en verworven vaardigheden.